Dag 18

Na een goede nachtrust bleek de uitbater van ons ontzettende hotel vergeten te zijn dat hij gasten had! De hele bemanning in rep en roer! Over drie minuten zou het in orde zijn; bleek na 5 minuten dat moeders een klein tafeltje voor 3 man had gedekt, terwijl de rest van het restaurant getroffen leek te zijn door een scudraket. Gisteravond een feestje geweest waarbij de decibellen bij ons horen en zien lieten vergaan!  Halve flessen wijn en water, glazen. En troep op de tafel en wij alleen wat broodkorstjes ( vooralsnog ) met wat jam. We zaten naast een vitrine met mooie kazen en aardbeien. Dus Aad dook daar in om er nog wat van te maken. Al met al toch voldoende gefourageerd.

Nadien een koude en uiterst korte horizontale start begon het klimgelazer weer; we stonden direct aan het begin van een van de zwaarste Ap-etappes van onze reis. Binnen 10 kilometer van 400 naar 850 meter op een bijna nuchtere maag, schaduw heel koud, zon heel warm. En dat op de ochtend van je 36 jarige bruiloft. De afdaling was spectaculair, een jaren onverzorgde weg die afgesloten was, behalve voor motoren en fietsers en dergelijke. Grote gate. In de weg, deels dichtgegroeid, rotsen op wegdek maar mooie natuur. Vervolgens langs Lago di Montedoglio, supermooi met nog wat fijne 8% colletjes als toetje. Verder wat rustig glooiend fietswerk naar Umbertide. Toch weer klus met plm 650 meter klimactie en op mijn kilometerteller op de kop af 100. Wel moe, de klim van vanmorgen zit nog een beetje in de benen. Lekker pintje in de zon, lekker eten zo en maffen. Vermeldingswaardig is dat de sitemaster van dit snorrenspectakel vandaag voor het laatst vanuit Valkenburg opereert; gezien de internationale betrekkingen wordt dit vanaf morgen gemanaged vanuit Osmanie! Buenasera.